دین آرامش بخش ما

#به_قلم_خودم دیگر وقتش رسیده به خودت برسی. بنشین در ایوان آب و‌جارو شده ی یک عصر تابستانی خنک باصفا و خودت را مهمان عصرانه ای ساده و دوست داشتنی کن.

ذهنت زیادی شلوغ شده؟

زیادی به هر دری زدی تا رضایت همه را جلب کنی؟

یک عالمه آرزوهای برآورده نشده کنج قلب معصومت جا خوش کرده؟

دستانت از تکاپوی زیاد و به هر دری زدن خسته شده؟

یک جاروی سنتی دسته دار قدیمی بردار و ذهنت را یک رفت و روب اساسی کن…

خانه های شلوغ مثلا شیک که عین موزه، هر جا پا میگذاری می افتی سر یک وسیله، سرگیجه ات را بیشتر می کند…

کمی آرام باش . ذهن هم‌گاهی اوقات شبیه آن خانه ها می شود : ظاهری قشنگ و پر از اطلاعات به روز اما گیج و شلوغ و سردرگم…

کمی مکث…
به کجا چنین شتابان ‼ ? ❓

دلت ❤ برای آن خانه های بهشتی که پر از عطر خدا بود تنگ نشده؟

خیلی از بریز و بپاش های ذهن که فکر میکنی مهم هست، واقعا جز سردرگم کردن بیشتر، به هییییچ دردی نمی خورد…

و برای خالی کردن ذهن یک راه بیشتر وجود ندارد:
راهی نورانی و معجزه گر..

ذهنت را از تماااااام علاقه هایی که امضای خدا پایش نیست، خالی کن. ✅

هر کاری را که قبلش نمی توانی از ته دل بگویی(بسم الله الرحمن الرحیم) ترک کن. ✅

به آن(یک) بزرگی فکر کن که (احد) هست و برای تمام عمرت کافیست…

اگر پدر و‌مادرت را دوست داری چون(حضرت یار) دستور داده…

اگر به همسرت محبت میکنی و سبب آرامش و سکون دلش می شوی، چون (حضرت یار )دستور داده(لتسکنوا الیها)

اگر به فرزندانت محبت میکنی و سعی در تربیت صحیح داری، چون (حضرت یار )دستور داده…

اگر ظاهرت پاک هست و باطنت پاک و دوست داری دوروبرت هم پاک و زیبا و تروتمیز باشد، چون (حضرت یار) دستور داده…

اگر دنبال دانش و علم نافعی ، چون (حضرت یار )دستور داده…

اگر لبخند مهربان و‌زیبا و رویی گشاده داری ، چون( حضرت یار )دستور داده

اگر در مشکلات، دلی آرام داری و صبر جمیل، چون (حضرت یار) دستور داده

اگر با فامیل، خوش و بش میکنی و کنارشان شاد هستی، چون (حضرت یار) دستور داده…

دیدی؟ همه چیز تبدیل به یک (یک بزرگ) شد. یک اله واحد…
حال از ته دل زمزمه کن: «قل هو الله احد»

به قول شاعر:
یکی بین، یکی دان، یکی گوی
یکی خواه، یکی خوان، یکی جوی…


حالا ذهنت خلوت و باصفا شد. خالی از تمام شلوغی ها و رنگ های پراکنده…
حالا تو رنگ خدایی گرفتی…
از(کثرت) و‌هزار رنگ بودن به(وحدت) و یکرنگ بودن رسیدی…

وقتش رسیده که در ایوان آب و جارو شده و‌باصفای ذهنت بنشینی ،نفسی تازه کنی… دمی بیاسایی و‌ در یک بعد از ظهر تابستانی که باد خنکی هم مطبوع ترش می کند، با خیال راحت، عصرانه ی خوش طعم آرامش را بنوشی…

و از همه‌زیباتر اینکه:
از این به بعد، هر کسی تو را ببیند ، دلش می خواهد کنار آرامش خانه ی بهشتی ذهنت بنشیند و عطر خدا را از حضورت حس کند…

چه خوشبختی بالاتر از اینکه وجود تو مثل یک خانه ی نورانی باصفا، آرامشبخش دیگران باشد. ? ?



«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ فَرِّغْ قَلْبِی لِمَحَبَّتِک و اشغله بذکرک»
بار خدایا بر محمد و خاندانش درود فرست و دلم را برای محبت خویش ، خالی گردان و به یاد خودت مشغول دار.
(دعای بیست و یکم، صحیفه سجادیه، فراز دهم)


#دین_آرامشبخش_ما
#صحیفه_سجادیه
#امام_سجاد
#به_قلم_شیدا_صدیق
#انس_با_صحیفه_سجادیه

بعضی آدم ها هر جا که باشند آنجا را سرشار از آرامش می کنند.
بعضی آدم ها که باشند، دلت قرص است و آرام…
بعضی آدم ها خیر و برکت از وجودشان می بارد و‌عجیب عطر ناب خدا می دهند..
خودشان به مقصد رسیده اند و حال در این سفر زیبای معنوی، دست تو را هم می گیرند و راه نشانت می دهند…
آنها به معنی واقعی کلمه(قائد الخیر) هستند. یعنی افسار نیکی بی برو برگرد در دستشان هست و آنها این نیکی را به سمت من و تو می آورند…

انسان کامل
اول شخص عالم
کلید برکت و رحمت جهان
محمد مصطفی صلوات الله علیه
آمد تا ما هم از او الگو بگیربم.
شبیه شویم
در مسیر باشیم.

رحمت و‌مهربانی انتشار دهیم.
خیر رسان باشیم
و هر جا پا میگذاریم نیت کنیم برکتی ازخود باقی گذاریم…
تا رویمان بشود که بگوییم ما امت این پیامبر رحمت هستیم…


اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ أَمِینِک عَلَی وَحْیک، وَ نَجِیبِک مِنْ خَلْقِک، وَ صَفِیک مِنْ عِبَادِک، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَیرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَکةِ. 
معبودا، درود فرست بر محمد، امین تو بر وحیت.و ارزشمندترینت از میان آفریدگانت و برگزیده ات از میان بندگانت. ویشوای رحمت و راهبر خیر و نیکی و کلید برکت.(دعای دوم، صحیفه سجادیه، فراز سوم)

#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#صحیفه_سجادیه
#به_قلم_شیدا_صدیق

جرعه جرعه دم نوش خوش طعمم را سر می کشم. طرز درست کردنش را شاید در پیام بعدی بنویسم.
این چند دقیقه زمان خلوتی ست برای خودم… زمانی برای تفکر٬ دور از شلوغی ها و بدو بدو های هر روزه…
با هر جرعه کلللی آرامش به وجودم تزریق می شود، راستی چه خوب هست، گاهی خودمان را نوازش کنیم .
همان دختر خوش قلبی را که تمام عمر می خواست خدا را خوشحال کند …
دیگران را راضی نگه دارد.
و بشود همان دختر خوب قصه های دوست داشتنی!
اما گاهی سکندری میخورد و کم می آورد، خوب ماندن انقدر ها هم که فکر میکرد ساده نبود…

خیلی طول کشید که فهمیدم خدا وقتی خوشحال می شود که حال دل ما خوب باشد…
خدا وقتی خوشحال می شود که ما شاد و آرام و شکر گزار باشیم…
خدا وقتی راضی هست که ما راضی باشیم و بشویم(راضیة مرضیه)

که عبد باشیم و‌تسلیم و راضی و سپاسگزار…

به لیست طویل گله گزاری ها نگاهی میاندازم و یک خط بزرگ روی آن می کشم…
و به لیست سبز نعمت ها نگاه میکنم:
خدای مهربان داشتن…
چهارده ستاره هدایت داشتن..
اشرف تمام مخلوقات بودن
زنده بودن و هنوز فرصت داشتن برای ذخیره ی توشه ی سفر…
خانواده..
سلامتی..
خدایا، این لیست تمام شدنی نیست، قابل شمارش نیست.. همانطور که در قرآن آمده (ان تعدوا نعمة الله لاتحصوها)

چقدر عاشق زیبایی هستیم ما انسان ها… و چقدر عطر گل رز ، مشاممان را معطر می سازد.
و‌چقدر عاشق شدن ، حس قشنگ ورویایی ست…
و چقدر نشستن حتی به قدر یک ساعت ، در حضور استادی دانا و اهل دل، انرژی بخش هست…
و چقدر بعضی لحظه ها خاص و انرژی مثبت هست…
اما:
قرار نبود همه ی اینها را مستقل ببینیم…
قرار بود پشت همه ی این زیبایی ها، خدای زیبای بی منتها را ببینیم نه غیر را…

زیبایی را دیدیم و دل باختیم …
اما زیبا آفرین را گم کردیم…

جرعه دیگری از دم نوش را سر می کشم و بغضم را قورت می دهم…
این چند دقیقه تفکر را دوست دارم…
لای تمام روزمرگی ها و شلوغی های خوشرنگ گول زنگ، این چند دقیقه چقدر خالصند …

«غیر خدا در دوجهان، هییییییییچ نیست!

هیییچ مگو غیر که آن ، هییبچ نیست…


نیایش اول صحیفه سجادیه، عجیب به دلم می نشیند که با حمد شروع می شود…
کاش این “چند دقیقه ی طلایی” امتداد پیدا کند و لحظه لحظه ی زندگی ام را ستاره باران کند و نور ببخشد قلبم را با حمد خدا در هر نفس…

(الحمدلله الذی اختار لنا محاسن الخلق و اجری علینا طیبات الرزق)

و سپاس خداوند راست که برای ما زیبایی های آفرینش را برگزید و به سوی ما روزی های گوارایش را روانه کرد. (دعای اول، فراز هفدهم، صحیفه سجادیه)


#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#صحیفه_سجادیه
#به_قلم_شیدا_صدیق
#انس_با_صحیفه_سجادیه

به بی انصافی ها و نا عدالتی ها که نگاه می کنم دلم می گیرد…
زندگی مثل داستان پر فراز و فرودی شده که مدام بین حق و باطل ، جنگی تمام‌نشدنی بر قرار هست.
جنگ بین عاشقی و نفرت
جنگ بین پاکی و خیانت
جنگ بین ظالم و مظلوم
جنگ بین سفید ماندن و سیاه شدن
جنگ بین عفاف و خودنمایی
جنگ بین دروغ و حقیقت
جنگ بین شب و سپیده
و در یک کلام:
جنگ بین حق و باطل…

و تراژدی قضیه اینجاست که در این نبرد ، گاهی حق می بازد! و باطل قهقه ی مستانه ی پیروزی سر می دهد…

این آیه قرآن که ما برای پیامبران دشمنانی برانگیختیم، یک علامت سوال بزرگ در ذهنم ایجاد می کند!
پس خدا می خواسته که این دشمنی ها باشد؟
و خودش این دشمنان را برانگیخته؟ حتی برای عزیزترین بندگانش پیامبرانش ؟!

تکامل و رشد و مبارزه همیشگی حق و باطل و دست و پنجه نرم کردن با آن ، سناریوی طرح ریزی شده از طرف کارگردان جهان است…
و سهم ما: خوب ایفا کردن نقش است…

اما خبر خوش:
خدا وعده داده پایان قصه ی زندگی ، خوش هست..
بهار می رسد.بهار جان ها…
حق ، ماندنی ست و باطل رفتنی…
و وعده یاری خدا به مظلومان عالم حق هست.

یا ربیع الانام ،!ای بهار جان ها ، با آمدنت قدم به چشمان منتظر ما بگذار و زیباترین جاده ی زندگی را در سرنوشت ما ترسیم کن…

بی اختیار این بیت شعر را در خاطرم زمزمه می کنم:
(گفتی از پس شکوفه ی تمشک ، می رسی…
فصل ها یکی یکی بهار شد نیامدی)

کاش آمدنت اینقدر نزدیک شود که عطر بهاری اش را حس کنیم. یا ربیع الانام، یا صاحب الزمان. بیایی و نصرت خدا که وعده کرده بود، شامل حال همه ی مظلومین عالم گردد.



وَ یا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِینَ
ای کسی که نزدیک است یاری رساندن او به ستمدیدگان(صحیفه سجادیه، دعای چهاردهم، فراز سوم)

#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#صحیفه_سجادیه
#به_قلم_شیدا_صدیق
#انس_با_صحیفه_سجادیه

♡

مادربزرگ میگفت : دریا مرا می ترساند. جمله اش برایم عجیب بود، چرا باید مادربزرگ مومن من که معروف بود به آرامش و نترسی، بترسد! آن هم از دریای به این زیبایی که همه عاشقش هستند…

تا اینکه یک روز از او پرسیدم: مادربزرگ! راستی تو چرا از دریا می ترسی؟

و‌جواب او یکی از زیباترین درس های کلاس زندگی من شد:
(ابهت دریا و عظمت اون در دل من خوف و خشیت نسبت به خالق عظیم این پدیده ها ایجاد میکنه، میدونی مادر٬ ما گاهی خیلی با خدا خودمونی میشیم ، یعنی یادمون میره خدا صفات جلالی هم داره..
(لایحب ها)ی خدا رو یادمون میره و توهم اینکه “بابا ما که دلمون پاکه و صف اول بهشتیم” مارو بر می داره…

اخم خدا رو موقع بداخلاقی ها، کم صبری ها، پافشاری تو گناهای ریز و درشت نمی بینیم…
دریای عظیم برای من یه تلنگره از به یادآوری خالق عظیمش…و اینکه نگاه نکنیم به کوچیکی گناه ، بلکه نگاه کنیم ببینیم جلوی چه خالق عظیمی ایستادیم و با وجود کمتر از قطره بودنمان داریم٬ یه(نه) بزرگ و گستاخانه بهش میگیم…



به (بله) بزرگی که در عهد الست گفتیم فکر میکنم به"قالوا بلی". و به گناه که یک(لا) ی گستاخانه هست، در برابر آن (بله) که عهدالست بستیم.

نگا.هی به چهره ی نورانی و پاک مادربزرگ می اندازم و یک عمر مخلص زیستنش و در عین حال ترس و خوف از خدا یش را ، در قاب ذهنم حک میکنم.

و از آن طرف نگاهی می اندازم به نسل شتابان امروز که بی خیال و لاقید، هر کاری میکند و میگوید :( دلت پاک باشه، خدا به این مهربونی)…

به شب تابستانی خاطراتم بر میگردم و نوای ارامشبخش مادربزرگ که سر سجاده ی پر از عطر یاسش این فراز از صحیفه سجادیه را زمزمه میکند:

اللَّهُمَّ إِنی أَعُوذُ بِک مِنْ هَیجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَکاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَکةِ الْحَمِیةِ

بار خدایا به تو پناه می‌آورم از طغیان آز و تندی خشم و چیرگی حسد و سستی صبر و کمی قناعت و بدی اخلاق و زیاده‌روی در شهوت و پافشاری در عَصَبیت(صحیفه سجادیه، دعای هشتم، فراز اول)

#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#صحیفه_سجادیه
#به_قلم_شیدا_صدیق
#صحیفه