تا به حال نذر این مدلی نشنیده بودم. تا اسم نذر به گوشم می خورد فوری در ذهنم این جمله ها ردیف می شد: “یک گوسفند نذر آقا امام رضا✔ فلان مبلغ پول نذر حرم حضرت✔ یه گردنبند طلا نذر حاجتم✔ سه روز روزه نذر میکنم✔ نذر میکنم مجلس حضرت موسی بن جعفر بگیرم✔ این کادو را نذر این سید می کنم می گویند جدش خیلی سنگین است.✔
تازگی ها که نذر کتاب و مباحث فرهنگی هم به این لیست اضافه شده است. تمام این نذرها پسندیده است. اما این نذر که می خواهم از آن بگویم کمی عجیب و غیر عادی به نظر می رسد اما از لسان بزرگان شنیده ایم که بسیار جواب می دهد. و آن این است که روی خودسازی خودت نذر کن!
خودت را بساز و بعد آن را مثل یک کادوی باارزش طلایی هدیه بده به یکی از معصومین?. در اصل نتیجه اش به نفع خودت است اما مگر آنها تمام هدفشان این نبود که تو انسان کامل شوی؟! مثلا یکی از حاجاتت را در نظر بگیر و نذر کن در ازای آن چهل روز روی یکی از ویژگی های اخلاقی ات کار کنی و بعد از چهل روز که به شکل عادت تثیبت شده در آمد، آن را به آن معصوم هدیه کنی. مثلا اینکه نذر کنی یا صاحب الزمان نذر میکنم روی کلام آرام به مدت چهل روز کار کنم. موارد متعدد است و هرکسی خودش بهتر می داند در کدام بعد از ویژگی های اخلاقی و رفتاری اش باید کار کند. همه چیز به سر کیسه شل کردن نیست (که آن هم البته به جای خود بسیار باارزش هست) اما هر وقت تیشه برداشتیم و به جان عیوبی همچون حسد، حرص، بدزبانی، غیبت، تهمت، قضاوت، هوای نفس، پرخاشگری و…افتادیم و آن ها را از ریشه درآوردیم و آنوقت باغ باصفای وجودمان را که خالی از علفهای هرز هست، نذر معصومین کردیم، هنر کرده ایم!
✨ ✅ این نذر اخلاقی را آقای بهجت به شاگردانشان یاد میدادند که واقعا معجزه میکند. ایشان می فرمودند:
✍ «به یکی از چهارده معصوم متوسل بشوید و نذر اخلاق کنید مثلا بگویید یا فاطمه‌ی زهرا نذر میکنم چهل روز با صدای بلند حرف نزنم یا دروغ نگویم یا ناسزا نگویم یا غیبت نکنم یا مراقب حرفام باشم نیش و کنایه نزنم هر چیز اخلاقی که هست، نذر کنید.!
♦️بک مدت چهل_روز بعد، دیگر عادت میشود و رعایت می کنید».
