دین آرامش بخش ما

جرعه جرعه دم نوش خوش طعمم را سر می کشم. طرز درست کردنش را شاید در پیام بعدی بنویسم.
این چند دقیقه زمان خلوتی ست برای خودم… زمانی برای تفکر٬ دور از شلوغی ها و بدو بدو های هر روزه…
با هر جرعه کلللی آرامش به وجودم تزریق می شود، راستی چه خوب هست، گاهی خودمان را نوازش کنیم .
همان دختر خوش قلبی را که تمام عمر می خواست خدا را خوشحال کند …
دیگران را راضی نگه دارد.
و بشود همان دختر خوب قصه های دوست داشتنی!
اما گاهی سکندری میخورد و کم می آورد، خوب ماندن انقدر ها هم که فکر میکرد ساده نبود…

خیلی طول کشید که فهمیدم خدا وقتی خوشحال می شود که حال دل ما خوب باشد…
خدا وقتی خوشحال می شود که ما شاد و آرام و شکر گزار باشیم…
خدا وقتی راضی هست که ما راضی باشیم و بشویم(راضیة مرضیه)

که عبد باشیم و‌تسلیم و راضی و سپاسگزار…

به لیست طویل گله گزاری ها نگاهی میاندازم و یک خط بزرگ روی آن می کشم…
و به لیست سبز نعمت ها نگاه میکنم:
خدای مهربان داشتن…
چهارده ستاره هدایت داشتن..
اشرف تمام مخلوقات بودن
زنده بودن و هنوز فرصت داشتن برای ذخیره ی توشه ی سفر…
خانواده..
سلامتی..
خدایا، این لیست تمام شدنی نیست، قابل شمارش نیست.. همانطور که در قرآن آمده (ان تعدوا نعمة الله لاتحصوها)

چقدر عاشق زیبایی هستیم ما انسان ها… و چقدر عطر گل رز ، مشاممان را معطر می سازد.
و‌چقدر عاشق شدن ، حس قشنگ ورویایی ست…
و چقدر نشستن حتی به قدر یک ساعت ، در حضور استادی دانا و اهل دل، انرژی بخش هست…
و چقدر بعضی لحظه ها خاص و انرژی مثبت هست…
اما:
قرار نبود همه ی اینها را مستقل ببینیم…
قرار بود پشت همه ی این زیبایی ها، خدای زیبای بی منتها را ببینیم نه غیر را…

زیبایی را دیدیم و دل باختیم …
اما زیبا آفرین را گم کردیم…

جرعه دیگری از دم نوش را سر می کشم و بغضم را قورت می دهم…
این چند دقیقه تفکر را دوست دارم…
لای تمام روزمرگی ها و شلوغی های خوشرنگ گول زنگ، این چند دقیقه چقدر خالصند …

«غیر خدا در دوجهان، هییییییییچ نیست!

هیییچ مگو غیر که آن ، هییبچ نیست…


نیایش اول صحیفه سجادیه، عجیب به دلم می نشیند که با حمد شروع می شود…
کاش این “چند دقیقه ی طلایی” امتداد پیدا کند و لحظه لحظه ی زندگی ام را ستاره باران کند و نور ببخشد قلبم را با حمد خدا در هر نفس…

(الحمدلله الذی اختار لنا محاسن الخلق و اجری علینا طیبات الرزق)

و سپاس خداوند راست که برای ما زیبایی های آفرینش را برگزید و به سوی ما روزی های گوارایش را روانه کرد. (دعای اول، فراز هفدهم، صحیفه سجادیه)


#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#صحیفه_سجادیه
#به_قلم_شیدا_صدیق
#انس_با_صحیفه_سجادیه