دین آرامش بخش ما

مسیر"چه کنم"های شتابزده …

“مراقبه اونم تو خواب؟! این دیگه چه مدلشه آخه چطوری؟!
سالها طول کشید تا لابه لای کتاب ها و شرح حال علمای بزرگ، راز این علامت سوال بزرگ را فهمید.
قبل از آن همیشه تا اسم مراقبه را می شنید، آن صحنه ی تکراری از فیلم هایی به ذهنش می آمد که خانم آلامدی نشسته در جایی پر از گل و بلبل و نورپردازی و شمع و با ژست خاصی در تفکر است…
و بعد هم که سرو صدای بچه ها و همسرش به گوش می رسد، با عصبانیت همه ی آن بند و بساط ها را پرت میکند و آن دیالوگ تکراری را میگوید: ” اه چه خبره خونه رو روسرتون گذاشتین… حسمو بهم زدین، تمرکزم بهم خورد…”

اما با مطالعه زندگی علما و انسان های ناب روزگار ، عطر خوشرنگ مراقبه را حس کرد…
اینکه در لحظه، لحظه ی زندگی روزمره ات در ذکر و خودآگاهی باشی.
اینکه وقتی گفتی(لا اله الا الله) آن را نه فقط، سر سجاده، بلکه در میانه ی شلوغی بازار و سر هر حق و ناحقی به یاد داشته باشی…
اینکه هر لحظه و با هر نفس، به آرامی هوشیار باشی که در حضور چه عظمتی، نفس میکشی…

چنین است که وقتی از آیت الله بهجت رحمة الله علیه، راز سعادت و مسیر سیروسلوک را می پرسیدند، میفرمود: ” تو به همین ها که می دانی، عمل کن! بقیه ی راه روشن می شود.”
دنبال فرمول های پیچیده بودن، تنها یک مشت آگاهی پوچ در سرمان می ریزد که گیج ترمان میکند
. آگاهی وقتی رهگشاست که با عمل، همراه شود. وگرنه خدای نکرده انسان می شود مصداق آن آیه قرآن که حماری را در حالیکه فقط بار کتاب حمل می کند، مثل می زند…

در این دنیای شلوغ و گول زنک، بعضی ها حتی بیداری شان هم در مراقبه نیست… سراسر بی خبری و پوچی ست و بعضی ها خوابشان نیز مراقبه است…
و هنر این است که در میان جمع، در لحظه لحظه ی مسیر"چه کنم های” شتابزده، انتخاب های صحیح را تیک بزنی ✅ و در میان جماعتی که تو را هزار رنگ میخواهند، همچنان با پافشاری، یکرنگ بمانی…
مهم آن است که با خانواده ات، دوستانت، اطرافیانت به زیبایی رفتار کنی و عطر یاس بپراکنی در باغ هستی، اما همچنان دلت با(او)? باشد و لاغیر…


هرگز حدیث حاضر غایب شنیده ای؟!
من در میان جمع و دلم جای دیگر است…

#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#انس_با_قرآن_مجید
#به_قلم_شیدا_صدیق
#تلنگر
#خودسازی
#بهجت