دین آرامش بخش ما

چند روز بود که میخواستم شیشه های غبارگرفته را برق بیندازم و دست دست می کردم…و حالا از پشت پنجره ی تمیز، به منظره ی زیبای باغ نگاه می کنم…

راستی حضرات معصومین علیهم السلام و علمای نورانی ما، چرا اینقدر روی بحث استغفار تأکید داشتند؟
و تا کی می خواهیم دست دست کنیم برای پاکسازی درونی؟
به غبارهای تلنبار شده ی کنج پستوی وجودم که نگاه میکنم .حس میکنم همین الان،⏰ همین لحظه ای که قلبم هم نوا با ساعت، در ضربان ثانیه های گریزان، با تپش مداوم، اعلام زندگی میکند، وقتش هست.

باید بنشینم و بازنگری کنم که با خودم چند، چند هستم?? و چقدر مثبت ها و منفی هایم، عرصه ی جولان گرفته اند در مرتع وجودم…
تا پنجره را تمیز نکنم، زیبایی های باغ، رخ نمی نماید و تا شستشوی درونی را آغاز نکنم، استعدادها و زیبایی های وجودم حتی برای خودم هم، کشف نشده می ماند، چه برسد برای دیگران..

تیک تاک ساعت، مثل کلاس درسی که مهم ترین آموزه های زندگی را به من یاد آوری میکند، در دلم طنین می اندازد:
تا فرصت باقی ست، پاکسازی درون را انجام بده و بگذار فرشته ها در هوای معطر وجودت، نفسی تازه کنند …

«شستشویی کن و آنگه به خرابات خرام…»

#به_قلم_خودم
#دین_آرامشبخش_ما
#به_قلم_شیدا_صدیق
#تلنگر
#خودسازی