دین آرامش بخش ما

همیشه ی خدا، تصور اینکه وسط برف و بوران، یک کلبه ی گرم و ‌دوست داشتنی باشد با چراغ روشن و آتش و دودی که از دودکش بیرون می آید و معنی سرزندگی می دهد، برایم دلنشین است…
حالا عطر گرم کیک خانگی و یک فنجان شیرکاکائوی داغ، به همراه یک حلقه ی دایره وار از عزیرانت را هم به این تصویر اضافه کن.
که کنار هم می نشینند و گل می گویند و گل میشنوند…

بگذار برف، هرچقدر می خواهد ببارد! قلبی که از حرارت عشق، گرم باشد که سرما و بوران و ترس و تاریکی و صدای زوزه شغال و هزار جور دیو و دد که صدایشان از دوردست مفهوم یأس و ترس و دلمردگی را تزریق می کند، سرش نمی شود…
او در کلبه گرم و آرامش بخش و مطمئمن و نورانی اش، لبخند، امنیت و عشق را تجربه می کند.

پی نوشت:


1-در این تعطیلات اجباری کرونایی، به هر ترفندی شده، یک جو گرم خانگی برای اعضای خانه بسازید.

2_شاید این توفیق اجباری فرصتی باشد که آن فضای کارت پستالی دودکش کلبه گرم و‌جمع حلقه وار شاد، با یک نوشیدنی گرم و گل گفتن و‌گل شنیدن را در زندگی امروزی خود بازسازی کنیم.

3_مهم تر از همه:
شاد باشید! در هر شرایطی «که دوستان خدا نمی ترسند و غمگین نمی شوند!»

أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

آگاه باشید که دوستان خدا نمی ترسند و غمگین نمی شوند.
«قرآن کریم، سوره یونس، آیه 62»


دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق

https://golenarges18.kowsarblog.ir