دین آرامش بخش ما

دلمان‌ که به موقتی ها خوش باشد، مدام پریشان می شویم.
یاد یک مصرع از شعر نابی افتادم که می گفت:
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست!
و یاد آیه زیبا و تلنگر آمیز قرآن می افتم به این مضمون که به خانه عنکبوت دل نبندید که سست تربن خانه هاست.

نمیدانم چقدر غرق حس خلود و «توهم جاودانه ماندن» شده ایم…
و چقدر باورمان شده که اینجا از اول هم قرار بود یک مسافرت کوتاه حباب گونه باشد.
.
اما در روز میلاد حضرت مولا علی علیه السلام، گوش سپردن به حرف او، شاید جرقه ای باشد برای تولدی از نو!

دوباره متولد شویم و این بار دنیا را فرصتی زیبا بدانیم برای ساخته شدن و مهیای وصال او شدن!
نه محلی دائمی که قرار باشد به هر دوز و کلکی تصاحبش کنیم!


«الدُّنیا مُنتَقِلَةٌ فانِیَةٌ، إن بَقِیَت لَکَ لَم تَبقَ لَها.»

دنیا، در حال انتقال از یکی به دیگری است و از کف رفتنی است. گیرم که دنیا برای تو بمانَد، تو برای آن نمی مانی.

غرر الحکم: ح 1802، عیون الحکم والمواعظ: ص 22 ح 151.


دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق