هرگونه دلبری که بلدیم به کار ببریم!
ترس و دلهره در عالمی که به آن هبوط کرده ایم و در زیر کهکشانی که خبر نداریم سرش کجاست و تهش کجا، طبیعی است.
اما اگر به آغوش اطمینان بخش خدای یکتا پناه ببریم، آرامشی زیبا و عمیق تمام وجودمان را در بر می گیرد.
مگر می شود انسان با قادر مطلق و همه کاره ی جهان رفیق شود و بعد بترسد و پریشان حال باشد؟!
یکی از دعاهایی که توسط امیرالمؤمنین تعلیم داده شده و اسم اعظم خداوند در آن است، دعای مشلول نام دارد.
در این دعا خداوند را با نام هایش صدا میزنیم
برای با خدا رفیق شدن، هرگونه دلبری که بلدیم به کار ببریم!
«در دل دوست، به هر حیله رهی باید جست»
با او که باشیم، تازه می فهمیم آن شراب ناب شادی آفرین که عرفا نوشیدند و هیچ غصه ای نتوانست مستی و شادمانی آن را کمرنگ کند، چیست.
دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق
https://golenarges18.kowsarblog.ir/
فراز زیبایی از این دعا:
«یا شفیق یا رفیق! فکنی من حلق المضیق واصرف عنی کل هم و غم و ضیق»1
«ای خدای مهربان! ای رفیق بندگان! مرا از زنجیرهای سخت حوادث، رهایی ده!
و غم و اندوه و تنگدستی مرا برطرف کن!»
1_البلد الامین،ص339
المصباح للکفعمی،ص262
مفاتیح الجنان،ص156
