دین آرامش بخش ما

عطر فوق العاده خوشبویی بود. اسکادا با آن شیشه صورتی رنگش و بوی شیک توت فرنگی٬
شده بود عطر مورد علاقه و همیشگی من. دوستانم که از من اسمش را می پرسیدند٬ با کمی چاشنی بدجنسی٬ نمی گفتم!
فکر می کردم چه لزومی دارد عطر خاص من را همه داشته باشند.
آنوقت که دیگر اینهمه خاص و دوست داشتنی نمی شد!

رویای دخترانه ی فانتزی ها و بی خیالی های پروانه ای که همراه‌ خنده های شاد دوستان صمیمی٬٬ به سرعت میگذرند و برگی می شوند در دفتر خاطرات گل و بلبلی زندگی٬ همیشه ته قلب آدم باقی می ماند.

افکار٬ اندیشه ها٬ نیات و اعمال ما عطر دارند!
کاش همانطور که به دنبال عطر خاص ظواهر دو روزه هستیم ( که الیته آن هم مهم است) به فکر عطر ماندگاری باشیم که قرار است فرشته ها از آن به وجد بیایند و ما را با آن٬ به عالم بالا معرفی کنند.
فرشته ی درونمان را بیدار کنیم،
بال هایش را قیچی نکنیم.
او به خوبی می داند چه کاری٬ خوش عطر و بو است.
اگر کمی سکوت کنیم٬ نجوای آرامش بخش او را می شنویم که به ما می گوید در این لحظه٬ چه عکس العملی صحیح هست و چه کاری بی تناسب!

کاش به جای خار بودن و نق و نوق های تیغ تیغی بی حاصل در باغ عالم٬ شکوفه ی بهاری خوش عطری باشیم که قرار است ثمری مفید برای عالم هستی داشته باشد.

راستی عطر ماندگار و خاص تو در زندگی چیست؟!


دین آرامش بخش ما
به قلم شیدا صدیق

https://golenarges18.kowsarblog.ir/