دین آرامش بخش ما

باورم نمی شد به این خوشمزگی حلوای هویج درست کند.
دختر امروزی ایی که تازه عروس شده بود و داشت کم کمک یاد می گرفت، مقداری هنرمندی و سلیقه خرج زندگیش کند.
به هر مناسبتی، حلوا، شیر، آش، پلو زعفرانی و… خیرات می کرد.
دیشب که با مادرم و بقیه فک و فامیل( البته از نوع خودمانیش) دور هم جمع بودیم، صحبت از او بود و تعریف و تمجید از دل پاکش و دست بخشنده اش، آن هم در این سن کم…

اما جمله ای که برایم خیلی عجیب بود و انتظارش را نداشتم این بود:
«راستی! میدونی من این کارها رو از تو یاد گرفتم؟!»
با تعجب نگاهش کردم:
“من؟! مگه من به تو درباره این مسائل حرفی زدم؟”
با نگاه پاک و‌مهربانش لبخندی زد و‌گفت:
“مگه همه چی باید با زبان گفته شه؟
میدیدمت! و خوشم می اومد و ته دلم به خودم قول دادم وقتی رفتم سر خونه زندگی خودم، منم از اینجور کارها بکنم، خیرات، اطعام و… حالا در حد توانم…’

راستش شب، موقع خواب بغضم گرفته بود.
به این فکر میکردم که درست زمانی که اصلا خبر نداریم، رفتار ما ممکن است مورد الگو گیری قرار گیرد.
درست لحظه ای که فکر میکنیم چرا هیچ چیز سر جای خودش نیست و آن طور که باید پیش نمی رود، اتفاقا دارد درست پیش می رود و روی روال خودش…
درست زمانی که داریم به شیوه های امر به معروف و تأثیر گذاری فکر میکنیم و ناامیدانه می اندیشیم که فایده ای ندارد، اتفاقا داریم روی زندگی کسانی اثر مثبت می گذاریم که شاید حتی فکرش را هم نمی کنیم.

می دانی؟ دارم فکر میکنم عمل ما، زبان دارد و قدر هزار مثنوی حرف می زند
و این چقدر مسئولیت ما را سنگین تر می کند. حتی در ریزترین جزئیات.
کاش خدا توفیق دهد الگوی دوست داشتنی و برحق زندگی دیگران باشیم.

چشمانم را می بندم و زیر لب این آیه قرآن را زمزمه میکنم:
«واجعلنا للمتقین إماما»
خدایا ما را برای متقین الگو و پیشرو قرار بده!



وَ لا یَحُضُّ عَلى طَعامِ الْمِسْکینِ فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیم وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِین لَّا یَأْکلُُهُ إِلَّا الخَْاطُِون 

« و هرگز مردم را بر اطعام مسکین تشویق نمی کرد. از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد!
و نه طعامی برای او مهیاست به جز از چرک و خون که هیچکس به جز خطاکاران آن را نمی خورد.»

«قرآن کریم، سوره مبارکه الحاقه، آیات 34 تا37»



«وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا…»
«سوره مبارکه انسان، آیه 8»




پی نوشت:
لطفا آن «اول شخص» متن را بنده در نظر نگیرید.
چند بار خواستم منصرف شوم از ارسال این متن به این بهانه که شاید نمایش تلقی شود. اما راستش از بس مفاهیم زیبای دینی به این بهانه ها پخش نشد، یواش یواش رو به کمرنگی می رود!
خوب است این آیات زیبای قرآن را در ذهنمان بولد کنیم.
شخص و اینکه چه کسی بود و نبود، مهم نیست!
مهم دیده شدن هر چه بیشتر مفاهیم زیبای #دین_آرامشبخش_ما است.


#انس_با_قرآن_مجید
#به_قلم_شیدا_صدیق
#دین_آرامشبخش_ما
#به_قلم_خودم
#اطعام
#تبلیغ