دین آرامش بخش ما

یادتان هست، آن قلاب بافی های گرم و‌نرم و‌تمیز را که گوشه ی طاقچه، روی تلوزیون، یا کنج پنجره ها جاخوش کرده بود و تمام طول زمستان، دلمان را گرم می کرد.

از آن دلچسب تر، منظره ی تکراری دو میل بافتنی و کاموا در دستان دوروبری ها بود که تند تند می بافتند و در گرمای حرف های دلنشینشان، عصر های زودرس زمستانی، دیگر تاریک و سرد نبود، بلکه حس گرمای دورهمی های باصفا بود که جریان داشت.

این روزها که باورها سرد و زمستانی شده، چقدر به این قلاب بافی های گرم ذهنی نیاز داریم.

نباید گذاشت، همدلی در زمستان یخ زده هجمه های فریب رنگ ببازد.

اگر همه دنیا زمستانی شد و فراموش کرد که شکوفه های صورتی بهار، چقدر عطر عشق میداد، تو یک نفر، بهاری باش و«علیکم انفسکم» با جوهر سبز یقین بر لوح بهاری باورت، خوشنویسی کن!
یگذار رایحه گرم باورت، کلبه ای صمیمی برای پناه دادن به دلهای زمستانی باشد.

شاید این قلاب بافی های گرم و امیدوار، میخواستند، اندیشه گرما بخش، بودن را به ما تزریق کنند.

شاید این میل های بافتنی که تند تند، یکی زیر ، یکی رو می بافت، میخواست به ما بگوید، خودت، گرمابخش خانه و خانواده و اطرافیانت باش، به غیر، امیدی نیست.

این روزها که تا تقی به توقی میخورد، در مجتمع های تجاری چند طبقه شیک، پشت ویترین های هزار رنگ به دنبال خرید هستیم، گاهی همین عادت آماده خوری، سبب می شود، حتی اندیشه ها و باورهایمان را هم از پشت ویترین تبلیغات فریب، بخریم.
هجمه های فرهنگی که حاضرو آماده، به ما خوراک فکری می دهد! و راحت طلبی های ذهنی، آنقدر کرخت، بارمان آورده است که قدرت ابتکار عمل را از ما گرفته است.



«عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ لَا یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ»
خودتان را دریابید! (مراقب خود باشید.) که در این صورت اگر شما در مسیر درست هدایت باشید، گمراهی آنان، هیچ ضرری به شما نمی رساند!

«قرآن مجید، سوره مبارکه مائده، آیه ۱۰۵»


#دین_آرامشبخش_ما
#انس_با_قرآن_مجید
#به_قلم_شیدا_صدیق
#برنامه_خودسازی
#به_قلم_خودم