دین آرامش بخش ما

همیشه دوست داشتم آدامس بادکردن را یاد بگیرم ولی نمیشد انگار تو هوا فوت میکردم ولی باد نمیشد و‌نمی ترکید. وقتی بلاخره توانستم، چه ذوقی کردم انگار دنیا را بهم داده بودند.
کلی افکار منفی از دور و ‌بر، به انسان هجوم می آورد و‌این تکنیک بادکنکی که همه آنها را فوت کنی تا باد شوند و‌بترکند و بعد بخندی به تمام این خالی های ترکیدنی، بهت آرامش می بخشد.

شاید اولش نتوانیم، آخر عادت کرده ایم سر همه‌چیزی حرص و جوش بخوریم!
و فکر کنیم من چقدر دغدغه دارم. چقدر مهم هستم و‌همه ی عالم دارند تماشام میکنند که چطوری کارهایم را پیش می برم.
عزیزم! گالیله گفته بود زمین مرکز جهان نیست.
راستش تو هم مرکز جهان نیستی!
زیاد خودت را جدی نگیر!
“کی چی میگه
وای الان چی میشه
باید بدو بدو به کارام برسم
وای دیدی خراب شد
وقت ندارم
نظر مردم چی؟! “
و از این طرز، جمله های دهن پرکن و بی فایده رو از ذهنت پاک کن!
تکنیک بادکنکی را فراموش نکن!
گاهی همه این شاخ غول هایی که برای خودت ساختی، با یک حباب می ترکند …
کافیست پشتت گرم باشد به قدرت مطلقی که هوای قلبت را دارد.

دین آرامشبخش ما

به قلم خودم