دین آرامش بخش ما

تا حالا شده احساس کنی، بی پناه مانده ای و حقت این نبود؟

تا حالا شده احساس کنی، باید از این جمع شلوغ، فرار کنی و بعد گوشه دنجی گیر بیاوری، بالش تنهاییت را بغل کنی و یک دل سیر، گریه کنی؟

تا حالا شده دلت واقعا برای دختر معصوم درونت، همان که می خواست آیینه باشد، اما سنگ و پرتاب های ناگهان و شکسته شدن سهمش بود، بسوزد؟

تا حالا شده نگاه بارانی ات را به آسمان بدوزی، آه بکشی و با خدا، چشم در چشم، درد و دل کنی؟

تا حالا شده کم بیاوری، نگاهی به جاده سنگلاخ زندگی بیندازی، کفش های سفرت را پرت کنی و خسته و کوفته، توان ادامه ی راه را نداشته باشی؟

اما حق تو این نیست. مگر نه؟ و اخم خدا نشان می دهد که او هم از تو این را نمی خواهد.

پس وقتش رسیده که به حباب شیشه ای فکر کنی!

قصد گیج کردنت را ندارم و راستش خودم هم نمی دانم چطور نکته ای را که مد نظرم هست، با کلمات بیان کنم.

قرار نیست همیشه سپیده ی صبح آرامش باشد، گاهی خودت را در شب تار تنهایی احساس می کنی. این شب سیاه میتواند انرژی های منفی دیگران باشد، زخم زبان ها، مشکلات، تبعیض ها و…

اینطور مواقع، برای خودت حباب شیشه ای ذهنی بساز و گل سرخ وجودت را از خطرات محافظت کن.

برای خودت، یک فاصله ذهنی در نظر بگیر و تا آنجا که میتوانی تمرکزت را از منفی ها دور کن.

نکند اجازه دهی گل زیبای وجودت، در اثر تماس با سیاهی ها و زشتی ها، آرام آرام، قشنگیش را از دست بدهد و بشود یکی مثل همان ها…

در این حباب آرامشبخش، تا می توانی زیبایی ذخیره کن. دوروبرت را پر از یاد خدا، دوستان مثبت، کتاب های دوست داشتنی، فیلم های خوب، افکار عالی و…کن.

همه ی این کارها را هم به عشق آن جمیل یکتایی کن که زیباست و‌می خواهد تو نیز زیبایی را تمرین کنی.

آرام و‌زیبا ماندن، وقتی هنر است که دور و برت، موانع ریز و درشت، دهن کجی می کنند. وگرنه وقتی همه چیز دلبخواه و هموار است که آرامش تو هنری نیست!

نگذار بدی های دیگران، مثل عطسه ویروسی به باورت سرایت کند و تو هم سلامت روحت را از دست دهی.
سیاهی که مسری نیست! و در این مسیر هیچ توجیه و بهانه ای هم قبول نیست.

نکند فردای قیامت، قلبی پر از کینه و کدر به او تحویل دهی؟

نکند یک بقچه پر از گله و شکایت که” بدی ها و سیاهی ها نگذاشتند، سپید بمانم.” تحویلش دهی؟

این بزرگتربن وظیفه ایست که باید انجام دهی:
گل سرخت را-قلب سرخ عاشقت را- همانطور که پاک و خوشرنگ، تحویلت داد، تحویلش دهی.

آن روز که خیلی دیر نیست، این قلب سلیم، زیباترین هدیه ایست که به خالقت میدهی.

«یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»


#دین_آرامشبخش_ما
#به_قلم_خودم
#انس_با_قرآن_مجید
#به_قلم_شیدا_صدیق
#برنامه_خودسازی