دین آرامش بخش ما

فقط من درست می گویم!
چوب پنبه هم در گوشم گذاشته ام تا هیچ صدایی نشنوم!
و آنوقت از آرزوی یاور مهدی بودن دم می زنم.
وقتی در همین خانواده و دوست و آشنایان نزدیک هم، هنر تفاهم، مشارکت، مهرورزی و وحدت را تمرین نمیکنیم، چگونه منتظریم مهدی موعود، ناگهانی هدایت وعده داده شده را برایمان به ارمغان بیاورد؟!
قرار بود این غیبت، مظطرمان کند، تا به خود بیاییم و « یار واقعی بودن » را به مرحله ی عمل در آوریم.
و یکی از این امور، وصل کردن است نه فصل کردن!
یاران مهدی عجل الله از ملت های گوناگون هستند و لازم است از دایره « من » های کوچک منحصر شده در أنانیت مطلق چهار دیواری نفس، در آییم.
و شنوا بودن، خیر رسانی و « الجار ثم الدار»، و راههای رسیدن به مشارکت و همدلی در مسیری مشترک را فراموش نکنیم.
کثرت، سبب دوری از هدف ناب محمدی است.
و فرزند فاطمه منتظر است تا من و تو بفهمیم، که تفکر « هر چه خوب است، فقط برای من!» مخالف با آرمان جهانی مهدویت و صلح جهانی است.
از دایره های کوچک پیرامونمان شروع کنیم،
و‌ موج ایجاد کردن را دست کم نگیریم.
برای اتصال به دریا، کافیست در مسیر باشی!
حتی اگر قطره ای کوچک باشی!


دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق
برای آمدنش دعا کنیم❤