دین آرامش بخش ما

اگر رنگ آبی آسمانی را دوست داری یعنی فردی با روحیات ملایم و صلح طلب هستی. اهل قیل و‌قال و‌هیاهو نیستی.
عاشق آرامش هستی و وجود خودت هم برای دیگران آرامش بخش است. زیرک و باهوش هستی و ظاهر آرامی داری.

اگر رنگ قرمز را دوست داری یعنی عاشق هیجان، عشق و تنوع هستی.
از یکتواختی بدت می آید و احساسات شدیدت باید به روش های مناسب تخلیه شوند. کمی پرخاشگر و افراطی هستی.
دو صفت عدم کنترل و خودپرستی در وجودت هست و گاهی عجولانه رفتار می کنی اما در عوض بسیار خوش قلبی
.
اگر رنگ بنفش را دوست داری عاشق تمایلات متافیزیکی و مأورایی و عالم غیب و ناشناخته های معنوی و علوم الهی هستی. مجذوب زیبایی و ظرافتی. مغرور و اجتماعی هستی. تمایلات عارفانه داری و این رنگ بنفش و ارغوانی به رنگ عرفا معروف است.

اگر رنگ زرد را دوست داری عاشق شادی و سرزندگی هستی. و‌علیرغم مشکلات باز هم روحیه شاد و امیدوارانه ات را حفظ می کنی. شوخ طبع هستی در عین حال که عاقلی اما تخیلی هستی. خطوط قرمز زندگی برایت مهم است. عاشق صحبت کردن و اجتماعی هستی.

اگر رنگ سبز را دوست داری زندگی و طراوت و نو شدن را دوست داری
وجودت، به زندگی اطرافیان حس سر زندگی می بخشد و از نو شدن و طراوات خوشت می آید. برای دیگران التیام بخشی و مشاور شدن برایت مناسب است. شنونده خوبی هستی.

اگر رنگ…

نگاهی به چهره دوستم که روانشناسی می خواند، می اندازم…لیست بلند بالایش انگار تمامی ندارد.
البته هر بار تست های روانشناسی متنوعی رو می کند که برای من جذاب است.
لازم نیست خیلی فکر کنم تا رنگ مورد علاقه ام را بگویم. رنگی که بی بر و برگرد از کودکی عاشقش بودم، بنفش هست.
اما ناگهان دلم پر می کشد به سمت آن رنگ زیبایی که به تمام این رنگ ها معنی می دهد.
رنگی که اگر شبیهش شویم و زندگی مان را با آن رنگ آمیزی کنیم، محال است که دیگر دلشوره و نگرانی به سراغمان بیاید.

«صبغة الله» رنگ خدایی.
«صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»
رنگ خدایی. و چه چیز زیباتر است از رنگ خدایی شدن
«سوره مبارکه بقره، آیه138»

چند روز بیشتر باقی نمانده. کمکم کن رنگ و بوی تو را بگیرم و‌ همرنگ تو شدن را تمرین کنم.

دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق
https://golenarges18.kowsarblog.ir/

گاهی که حال دلت خوب است و شاد و آرام هستی و روزگار بر وفق مراد، لم دادن و تماشای کارتونی قدیمی، می چسبد.

«دیو و دلبر» کارتون جذابی ست که تماشای آن، تو را در دنیای افسانه های قدیمی، سیر می دهد.

دختر مهربانی که در چنگال دیوی سیاه و‌خشن، اسیر بود، اما آن قدر ذات پاک و مهربانی داشت، که دیو سنگدل را با محبت های صادقانه اش رام کرد.

دخترک، بد بودن را بلد نبود.
او بی غل و غش، مهربان بود و‌ مثل بارانی زیبا، همه جا را از عطر حضورش، شکوفا میکرد.

از نمک نشناسی ها و غرولندهای دیو، هم دلزده نمیشد. حتی دلش برای او می سوخت.

عاقبت، طلسم، شکسته شد و از دل دیو سیاه، شاهزاده ای مهربان بیرون آمد.

ما در زندگی، چقدر دلبر بودن را بلدیم؟!

با آدم های ناسازگار زندگیمان، چگونه
رفتار می کنیم ؟!

حالا دیو، بماند طلبمان !
حتی گاهی با رفتارهای نا به جا، آدم های «خوب» زندگیمان را هم تبدیل به «بد» می کنیم.

گاهی با لجبازی و انعطاف نشان ندادن، رابطه ای زیبا و آرامشبخش را به کینه و کدورت، تبدیل می کنیم.

و در قبال «ناسازگارهای» زندگیمان، یا به اشک و آه، پناه می بریم یا مقابله به مثل.

صبرمان هم معمولا از نوع “جمیل” نیست.
و همراه با بغضی پنهانی که «دستم، نمک نداره» و یا« باشه، اشکالی نداره، من صبر میکنم ولی خدایی هم هست.»
و عبارتی‌امثالهم، عجین است.

حالا با این افسانه و یا مانند اینها کاری ندارم.
اما اشکال کار ما کجاست که از ادبیات قرآنی دوریم.
مگر خداوند درقرآن نفرموده:
با کسی که به تو‌بدی کرد، چنان به نیکی رفتار کن و بدی اش را به نیکوترین روش، دفع کن که مانند دوستی، صمیمی شود.

«وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ»

دلبر بودن و تأثیر گذار بودن را چقدر تمرین کرده ایم؟

آیا فقط وقتی، همه چیز گل و بلبل است، می توانیم مهربان باشیم؟
و به محض دیدن کوچکترین نامرادی، شمشیر را از رو می بندیم؟!

نفس، به شدت علاقه دارد که اینطور مواقع، زیر گوشمان پچ پچ کند:
«کم نیار ! وگرنه فکر میکنن تو ساده ای! ?
یکی گفت، ده تا بارش کن! ?
دیگه محلش نذار! ?
نشون بده، چند مرده حلاجی!» ?
.
اما آیا آیات و روایات و سیره نیز به ما همین را می گوید؟!

بت بزرگ که به جای «اله واحد» پرستیده می شود، همین است:
هوای نفس و این"من” بزرگ ما!

در قرآن به وضوح آمده :« آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را اله و معبود قرار داده است؟!»

أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ»

اینجاست که اراده ای آهنین می خواهد، که انسان، پا روی نفسش بگذارد و درست بر خلاف علائق لحظه ایش، مطابق فرامین عمل کند.

اینجاست که می فهمیم چرا مبارزه با نفس، آنقدر بااهمیت است که جهاد اکبر، لقب گرفته است.

اینجاست که فرق بین، انسان سطحی با یک سالک عمیق الی الله، مشخص می شود.

اینجاست که با تمام وجود تفاوت تکان دهنده «هل یستوی» های قرآن، مشخص می شود.
آیا«این» با« آن» مساویست؟!

آیا می توانیم از لابه لای خاکستر زندگی مان«الماس» بیرون بکشیم؟!

آیا هنر این را داریم که«دیو» های زندگی مان را به «شاهزاده» تبدیل کنیم؟!

آیا «دلبر بودن» را در شرایط سخت زندگی تمرین می کنیم؟

و از همه مهمتر:

آیا این قدرت را داریم که قرآن را از روی طاقچه برداریم، گرد و غبارش را پاک کنیم و آن را درست وسط روزمره های زندگی، جاری و ساری کنیم؟


#دین_آرامشبخش_ما
#قرآن
#انس_با_قرآن_مجید
#به_قلم_شیدا_صدیق
#تلنگر
#به_قلم_خودم
#برنامه_خودسازی