دین آرامش بخش ما

وقتی زیاد « منم، منم» می کنیم، هر چقدر هم که پر قدرت باشیم، کم می آوریم.
انگار یکه و تنها مانده ایم و سنگینی تمام بارهای عالم روی شانه های ماست.
و این حس خوبی نیست!

مثل رباتی که برنامه ریزی شده فقط کار کند و کم نیاورد!

اما وقتی ضمن کار و تلاش، نگاهت به آسمان باشد و تمام حول و قوه و نیرو را از او ببینی، دلت قرص و محکم می شود!
آنوقت عرق پیشانی ات را با پشت دست پاک می کنی و لبخند می زنی!

حتی اگر ظاهرا به نتیجه دلخواهت نرسیدی هم افسرده و پریشان نمی شوی. ??

و اگر به هدفت رسیدی، دچار عجب و غرور و حس « شاخ غول، شکستن» نمی شوی! ?

زیرا ذکر لبت و باور قلبی ات این است:

« لا حول و لا قوة إلا بالله »❤


دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق

یک بالش گرم و نرم بردار و لم بده و به هیچ‌چیز فکر نکن!

از پنجره به بیرون نگاه کن!
نکند درخت و باغچه قدیمی را یادت رفته!
انگار حسابی هوا ورت داشته که هر چه هست، تویی و این ذهن خط خطی که هزار جور فکر قروقاطی، توش ریخته ای!
گاهی از ذهنت بیرون بیا!
بیرون از تو، زندگی به آرامی جریان دارد.
برای نفس کشیدن و خالی کردن ذهن، به خودت فرصت بده!

در این مسابقه پرشتاب، که دائم در حال بدو بدو هستی انگار چیز مهمی را جا گذاشته ای
صبر کن ببینم!
آن چیز مهم، خودت ❤ نیستی؟!

دین آرامشبخش ما

به قلم شیدا صدیق

چرا باید تمام کارهایم را رها کنم و به دنبال تو بگردم؟!

تو را پیدا کنم و خودم گم شده باشم!
مگر شدنی ست؟!!!

من وقتی تو را پیدا میکنم که قبل از آن خودم را پیدا کنم!
وگرنه دور دنیا را هم که بگردم تا وقتی ته ته وجودم را کندوکاو نکرده باشم و آن گوهر گرد و خاک گرفته وجودم، آن یوسف پنهان شده در چاه ظلمت بی خبری را بیرون نکشیده باشم، چه فایده ای دارد؟!

امامم! ❤
تو هم از ما آن گوهر پنهان شده را می خواهی مگرنه؟!

پیدایش کنیم، پیدا می شوی! ✅

در حقیقت تو آن قدر پیدایی که مثل یوسف، که از پس پرده در آمد و ترنج ها فراموش شد و انگشت ها بریده، میدرخشی و مبهوت می کنی.
تو حاضری و پیدا! این منم که گم شده ام!
کاش، آن روز که خودم را پیدا میکنم، آن قدر دیر نشده باشد، که آینه ها هم دیگر مرا نشناسند…
تا فرصت هست باید پیدا شد…

دین آرامشبخش ما

به قلم شیدا صدیق

برای سلامتی اش دعا می کنیم.

بعضی محیط ها انقدر قشنگ و باصفا هستند، که فکر میکنی، بهشت گمشده رویاهای پروانه ایت همینجاست.
و دیگر از این بهتر نمی شود!
اما ناگهان چشم باز می کنی و می بینی از این بهتر هم شد.
مثلا وقتی خبر دار می شوی که به گلستان پر از مزایای کوثرنت، دسته گلی خوش عطر و بو اضافه شده: «نرم افزار کتابخوان امین»?
و تو با خیال راحت می توانی، کتاب های دلخواهت را بیابی و حتی با نمونه سؤالات مختلف آشنا شوی!
پس با خیال راحت در این گلستان پر گل، گشت و گزار کن و گل بچین از گلستان علم و دانش.

زندگیت پر از رویاهای پروانه ای که به حقیقت می پیوندند.

فقط من درست می گویم!
چوب پنبه هم در گوشم گذاشته ام تا هیچ صدایی نشنوم!
و آنوقت از آرزوی یاور مهدی بودن دم می زنم.
وقتی در همین خانواده و دوست و آشنایان نزدیک هم، هنر تفاهم، مشارکت، مهرورزی و وحدت را تمرین نمیکنیم، چگونه منتظریم مهدی موعود، ناگهانی هدایت وعده داده شده را برایمان به ارمغان بیاورد؟!
قرار بود این غیبت، مظطرمان کند، تا به خود بیاییم و « یار واقعی بودن » را به مرحله ی عمل در آوریم.
و یکی از این امور، وصل کردن است نه فصل کردن!
یاران مهدی عجل الله از ملت های گوناگون هستند و لازم است از دایره « من » های کوچک منحصر شده در أنانیت مطلق چهار دیواری نفس، در آییم.
و شنوا بودن، خیر رسانی و « الجار ثم الدار»، و راههای رسیدن به مشارکت و همدلی در مسیری مشترک را فراموش نکنیم.
کثرت، سبب دوری از هدف ناب محمدی است.
و فرزند فاطمه منتظر است تا من و تو بفهمیم، که تفکر « هر چه خوب است، فقط برای من!» مخالف با آرمان جهانی مهدویت و صلح جهانی است.
از دایره های کوچک پیرامونمان شروع کنیم،
و‌ موج ایجاد کردن را دست کم نگیریم.
برای اتصال به دریا، کافیست در مسیر باشی!
حتی اگر قطره ای کوچک باشی!


دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق
برای آمدنش دعا کنیم❤