دین آرامش بخش ما

اگر رنگ آبی آسمانی را دوست داری یعنی فردی با روحیات ملایم و صلح طلب هستی. اهل قیل و‌قال و‌هیاهو نیستی.
عاشق آرامش هستی و وجود خودت هم برای دیگران آرامش بخش است. زیرک و باهوش هستی و ظاهر آرامی داری.

اگر رنگ قرمز را دوست داری یعنی عاشق هیجان، عشق و تنوع هستی.
از یکتواختی بدت می آید و احساسات شدیدت باید به روش های مناسب تخلیه شوند. کمی پرخاشگر و افراطی هستی.
دو صفت عدم کنترل و خودپرستی در وجودت هست و گاهی عجولانه رفتار می کنی اما در عوض بسیار خوش قلبی
.
اگر رنگ بنفش را دوست داری عاشق تمایلات متافیزیکی و مأورایی و عالم غیب و ناشناخته های معنوی و علوم الهی هستی. مجذوب زیبایی و ظرافتی. مغرور و اجتماعی هستی. تمایلات عارفانه داری و این رنگ بنفش و ارغوانی به رنگ عرفا معروف است.

اگر رنگ زرد را دوست داری عاشق شادی و سرزندگی هستی. و‌علیرغم مشکلات باز هم روحیه شاد و امیدوارانه ات را حفظ می کنی. شوخ طبع هستی در عین حال که عاقلی اما تخیلی هستی. خطوط قرمز زندگی برایت مهم است. عاشق صحبت کردن و اجتماعی هستی.

اگر رنگ سبز را دوست داری زندگی و طراوت و نو شدن را دوست داری
وجودت، به زندگی اطرافیان حس سر زندگی می بخشد و از نو شدن و طراوات خوشت می آید. برای دیگران التیام بخشی و مشاور شدن برایت مناسب است. شنونده خوبی هستی.

اگر رنگ…

نگاهی به چهره دوستم که روانشناسی می خواند، می اندازم…لیست بلند بالایش انگار تمامی ندارد.
البته هر بار تست های روانشناسی متنوعی رو می کند که برای من جذاب است.
لازم نیست خیلی فکر کنم تا رنگ مورد علاقه ام را بگویم. رنگی که بی بر و برگرد از کودکی عاشقش بودم، بنفش هست.
اما ناگهان دلم پر می کشد به سمت آن رنگ زیبایی که به تمام این رنگ ها معنی می دهد.
رنگی که اگر شبیهش شویم و زندگی مان را با آن رنگ آمیزی کنیم، محال است که دیگر دلشوره و نگرانی به سراغمان بیاید.

«صبغة الله» رنگ خدایی.
«صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»
رنگ خدایی. و چه چیز زیباتر است از رنگ خدایی شدن
«سوره مبارکه بقره، آیه138»

چند روز بیشتر باقی نمانده. کمکم کن رنگ و بوی تو را بگیرم و‌ همرنگ تو شدن را تمرین کنم.

دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق
https://golenarges18.kowsarblog.ir/

شام خوش رنگ و رویی بود، پر از مخلفات رنگارنگ و اردورهای اشتها برانگیز و سالادهای جورواجور که خوراک عکس گرفتن و در اینستا گذاشتن بود. که البته این نکته از نظرش دور نماند و طبق معمول، قبل از شروع غذا با عجله مثل مهندس هایی که طول و عرض ساختمان را می سنجند در زوایای مختلف میز ایستاد و با لبخند عذرخواهانه ای گفت: “ببخشیدا؟ الان تموم میشه"…

نمی دانم چرا ناگهان دلم از تمام رنگ و لعاب های ویترینی اطراف گرفت.
هوای سفره مادربزرگ را کردم.
همان که بی نمایش، خوش طعم بود و عطر خدا داشت.
دلم هوای ماه رمضان های قدیم را کرد و آن صدای خاص و زیبای دعای سحری که دلم را به آن سالهای خاطره انگیز می برد:
«اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ بَهاَّئِکَ بِاَبْهاهُ وَکُلُّ بَهاَّئِکَ بَهِیُّ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِبَهاَّئِکَ کُلِّهِ»

و صدای گوینده که هر چند دقیقه یک بار گوشزد می کرد: ده دقیقه تا اذان صبح…
و ما هول هولکی آخرین لقمه ها را می خوردیم…
ده دقیقه، ده سال، ده قرن و یا هر مقیاس دیگری که برای سنجش زمان وجود دارد، هیچکدام نمی تواند مانع شود که دلم پابرهنه راهی آن سال ها شود…من هنوز دلم درگیر خاطراتی بهشتی است که می دانم محال است تکرار شود.

پ.ن:

راستی چرا آلبوم های قدیمی آنقدر تماشایی و دلنشین بودند که حتی مهمانان با لذت و اشتیاق، وقت می گذاشتند و صفحه به صفحه مشغول دیدنش می شدند؟
حتی عکسهای فامیل های بسیار دور هم یک گوشه از این آلبوم را به خود اختصاص داده بود و عکسشان در آلبوم زندگیمان حک شده بود.
آن عکس ها و آن آدم ها مجازی نبودند.
سایه نبودند. هویت داشتند. واقعی بودند و واقعی زندگی کردند.
واقعی باشیم!
واقعی زندگی کنیم.

دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق
https://golenarges18.kowsarblog.ir/

تا به حال نذر این مدلی نشنیده بودم.
تا اسم نذر به گوشم می خورد فوری در ذهنم این جمله ها ردیف می شد:
“یک گوسفند نذر آقا امام رضا✔
فلان مبلغ پول نذر حرم حضرت✔
یه گردنبند طلا نذر حاجتم✔
سه روز روزه نذر میکنم✔
نذر میکنم مجلس حضرت موسی بن جعفر بگیرم✔
این کادو را نذر این سید می کنم می گویند جدش خیلی سنگین است.✔

تازگی ها که نذر کتاب و مباحث فرهنگی هم به این لیست اضافه شده است.
تمام این نذرها پسندیده است.
اما این نذر که می خواهم از آن بگویم کمی عجیب و غیر عادی به نظر می رسد اما از لسان بزرگان شنیده ایم که بسیار جواب می دهد.
و آن این است که روی خودسازی خودت نذر کن!

خودت را بساز و بعد آن را مثل یک کادوی باارزش طلایی هدیه بده به یکی از معصومین?.
در اصل نتیجه اش به نفع خودت است اما مگر آنها تمام هدفشان این نبود که تو انسان کامل شوی؟!
مثلا یکی از حاجاتت را در نظر بگیر و نذر کن در ازای آن چهل روز روی یکی از ویژگی های اخلاقی ات کار کنی و بعد از چهل روز که به شکل عادت تثیبت شده در آمد، آن را به آن معصوم هدیه کنی.
مثلا اینکه نذر کنی یا صاحب الزمان نذر میکنم روی کلام آرام به مدت چهل روز کار کنم.
موارد متعدد است و هرکسی خودش بهتر می داند در کدام بعد از ویژگی های اخلاقی و رفتاری اش باید کار کند.
همه چیز به سر کیسه شل کردن نیست (که آن هم البته به جای خود بسیار باارزش هست)
اما هر وقت تیشه برداشتیم و به جان عیوبی همچون حسد، حرص، بدزبانی، غیبت، تهمت، قضاوت، هوای نفس، پرخاشگری و…افتادیم و آن ها را از ریشه درآوردیم و آنوقت باغ باصفای وجودمان را که خالی از علفهای هرز هست، نذر معصومین کردیم، هنر کرده ایم!

✨ ✅ این نذر اخلاقی را آقای بهجت به شاگردانشان یاد میدادند که واقعا معجزه میکند. ایشان می فرمودند:

✍ «به یکی از چهارده معصوم متوسل بشوید و نذر اخلاق کنید مثلا بگویید یا فاطمه‌ی زهرا نذر میکنم چهل روز با صدای بلند حرف نزنم یا دروغ نگویم یا ناسزا نگویم یا غیبت نکنم یا مراقب حرفام باشم نیش و کنایه نزنم هر چیز اخلاقی که هست، نذر کنید.!

♦️بک مدت چهل_روز بعد، دیگر عادت میشود و رعایت می کنید».



دین آرامشبخش ما
به قلم شیدا صدیق‌
https://golenarges18.kowsarblog.ir/

«از نیل رد شدی و به ساحل رسیده ای»?
دیدی بعضی آدم ها همیشه خدا انرژی مثبت دارند و حال دلشان خوب هست.. حتی وسط دریای حوادث، به چهره شان که نگاه میکنی، آرامش عالم به قلبت تزریق میشود…خوش به حال آن کسانی که راحت و بی دردسر، عصای معجزه آسایشان را به نیل حوادث می زنند و رد می شوند.
آنهایی که متصل هستند و “تطمئن القلوب"…
کاش برای ما هم دعا کنند.✔

«از نیل رد‌شدی و به ساحل رسیده ای!
ما غرق فتنه ایم دعا کن برای ما»?