هیچکس دلش برایت تنگ نمی شود
آهنگ آرامش بخش «بی خبر از تو» از حجت اشرف زاده را گوش می کنم و موجی از انرژی مثبت همراه با یک غم خاص وجودم را پر می کند.
یاد تمام آدمهای دوست داشتنی ایی می افتم که ندارمشان.
آدمهای خاطره سازی که آمدند و یک جای پا از خودشان در ساحل ذهن، باقی گذاشتند و رفتند.
جدا از همه این چیزها… دوست نداری اینقدر قشنگ زندگی کنی که هر وقت کسی به یادت افتاد، موجی از انرژی مثبت و “یادش به خیر” در قلبش جاری شود؟!
بارها شنیده ایم که هر وقت بین دو گزینه «حق با من است» و «مهربان بودن» معطل و دو دل ماندید روی گزینه «مهربان بودن» تیک بزنید.
اما مگر هوای نفس می گذارد؟!
جایی خوانده بودم که در آخرین لحظات زندگی برای یک لحظه غشاء و پرده از جلوی چشمان محتضر کنار می رود و او حقیقت یک عمر زندگی و روابطش را در یک لحظه می بیند.
و چه لحظه دردناکیست که آدم بفهمد هیچکس از رفتن او ناراحت نشده است و در قلب هیچکس حس خوبی نسبت به او وجود ندارد.
به نظرم جهنم واقعی وقتی است که آدم چشم باز کند و ببیند در دل هیچکس جا نداشته و خاطره ساز بودن را جدی نگرفته است.
وقتی که بفهمی هیچکس در «بی خبر ماندن» از تو بی تاب و دلتنگ نمی شود.
و بهشت آرامش، وقتی است که بدانی٬ قلبها عاشق وجود دوست داشتنی توست.
مخصوصا که بفهمی لبخند تأیید آمیز او نیز در پرونده ات ثبت شده است.
تو محو نشدنی هستی! و ثبت است بر جریده عالم دوام تو!
«هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم، دوام ما»
پی نوشت:
1- خاطره ساز باشیم. بگذاریم حضورمان تفاوت مثبتی در زندگی اطرافیانمان ایفا کند و آمدن و رفتن ما بی حاصل و «کألنعام بل هم أضل» نباشد.
2- آدم هایی هستند که به قدری خاطره ساز و زیبا زندگی کردند که صحنه تاریخ را در نوردیدند و در قلب عالم ماندگار شدند.
حالا تاریخ و عالم، پیشکش ما، لا اقل در زندگی اطرافیانمان ماندگار، دوست داشتنی و موثر باشیم.
دین آرامش بخش ما
به قلم شیدا صدیق
https://golenarges18.kowsarblog.ir/
